ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Σας καλούμε να αναφέρετε οποιοδήποτε θέμα σας απασχολεί συμμετέχοντας στις γενικές συνελεύσεις, κάθε τελευταία Δευτέρα του μήνα και ώρα 20:00 στο χώρο του σχολείου ή επικοινωνώντας μαζί μας με τα διαθέσιμα τηλέφωνα.

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Τα θέματα ασφάλειας και φύλαξης γύρω από τα σχολεία αλλά και μέσα στον ιστό της πόλης είναι πολύ σοβαρά για να τα προσπερνάμε.

Όλοι έχουμε παιδιά και οφείλουμε να μη προσπερνάμε το τεράστιο συγκοινωνιακό πρόβλημα που έχουμε και στην Παλλήνη. Αυτό που συνέβη στην μικρή Ματίνα, έγινε λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα...

Πρώτο θέμα που θα απασχολήσει τον Σύλλογο Γονέων, θα είναι η ασφάλεια από και προς το 1ο Γυμνάσιο και τους γύρω δρόμους.

H Ματίνα είναι ένα χαρούμενο κοριτσάκι. Αγαπάει τη μαμά της, το μπαμπά της, αγαπάει τα παιχνίδια της, το δωμάτιό της και τους φίλους της.
Και περνάει τέλεια...
Ώσπου έρχεται η ώρα της καληνύχτας...
Είναι η ώρα που δεν της αρέσει καθόλου, γιατί η Ματίνα φοβάται τη νύχτα και το σκοτάδι..."

(από το βιβλίο τη Μαρίας Παπαγιάννη
" Καληνύχτα Μαμά")

Αυτό ήταν το αγαπημένο παραμύθι της Ματίνας.
Το είχε μάθει απ' έξω.

- Θα μου το διαβάσεις μαμά;
- Πάλι ρε Ματίνα;
- Έλα ρε μαμακάκι...

Η Ματίνα σκοτώθηκε στις 7 Ιουνίου 2004 έξω από το σπίτι της από μία χιλιάρα αγωνιστική μηχανή που οδηγούσε ο 35χρονος Χ.Ε.

Ήταν 4 ετών...

Είχαμε κάτι δουλειές και έπρεπε κάπου να την αφήσω. Θα πήγαινε να παίξει με την κόρη της νονάς της. Έτσι ήθελε. Δεν πρόλαβε.
Ο δρόμος ήταν έρημος. Έτσι κι αλλιώς είναι ένας στενός και ήσυχος δρόμος, γεμάτος σταυροδρόμια.
Άφησα την μικρή να περάσει απέναντι που ήταν παρκαρισμένο το αυτοκίνητο μου.
Στάθηκε και με περίμενε δίπλα στο αυτοκίνητο.
Έκανα να περάσω κι εγώ.
Μας χώρισε η μηχανή.
Άχνα δεν πρόλαβα να βγάλω.
Το σώμα του παιδιού μου διέγραψε ένα τόξο και έσκασε 70 μέτρα πιο πάνω στο κράσπεδο.
Δεν κατάλαβε τίποτα.
Τέλος...
Ο αναβάτης δεν πλησίασε καν να δει τι συμβαίνει. Έφυγε και βρήκε τρόπο να αποφύγει το αυτόφωρο (μικρός τραυματισμός)
Ελεύθερος...
Με την ίδια μηχανή σκοτώθηκε λίγο καιρό αργότερα ο φίλος του Ν.Π. σε αγώνες στη Β. Ελλάδα.
Ήταν κι ίδιος ο Χ.Ε. παρών...
Με την ίδια μηχανή είχε τραυματιστεί σοβαρά λίγο καιρό πριν ένας άλλος φίλος του δράστη.
Ο Χ.Ε. ήταν γνωστός για την επικίνδυνη συμπεριφορά του στο δρόμο.
Άλλωστε το παραδέχθηκε αυτό και η ίδια του η αδερφή που επικοινώνησε μαζί μου.
Είχε πάρει πολλές φορές κλήσεις από την τροχαία Κερατέας.
Κάποιοι "παράγοντες - κουμπάροι" της περιοχής, γνωστοί του, φρόντιζαν να τις σβήνουν.
Ξέρετε, τα γνωστά...
Ο ίδιος και η οικογένειά του δεν κατάλαβαν τίποτα. Μην μπω σε λεπτομέρειες.
Συμπεριφορά χυδαία, προκλητική, κτηνώδης, εξευτελιστική.

Το αστικό δικαστήριο τον θεώρησε εξ ολοκλήρου υπεύθυνο.
Επιδίκασε μια σημαντική αποζημίωση για την οικογένεια μου.
"Τα οικονόμησαν" είπαν κάποιοι συμπολίτες μου.
Ας τους κρίνει ο θεός, η ζωή, ο εαυτός τους και η συνείδησή τους.
Αν έχουν...

Το ποινικό δικαστήριο επιδίκασε μια "αυστηρή ποινή".
Τρία χρόνια χωρίς αναστολή και χωρίς δικαίωμα εξαγοράς.
Έκανε έφεση.

Στο διάστημα αυτό συνέχισε τη ζωή του κανονικά, έκανε οικογένεια και
φρόντισε, "χωρίς αποδείξεις" βέβαια (;), να απειλεί:
" Αν πάω φυλακή θα ..."
Ποιος να μιλήσει και τι να πει.
Καταλαβαίνετε...

Περιμένω με αγωνία να εκδικαστεί η έφεση.
Το ένστικτο μου με προειδοποίησε.
Αρνήθηκα να παραστώ.
Η συμπεριφορά των δικαστών, σύμφωνα με τα λεγόμενα των παρισταμένων
μαρτύρων, προσβλητική.
Τουλάχιστον...
Το ίδιο και η απόφαση: 3 χρόνια εξαγοράσιμα!!!
15000 ευρώ κόστισε η ζωή της κόρης μου σύμφωνα με την επίσημη πολιτεία...
Η εισαγγελέας προσπάθησε να μου καταλογίσει(;) ευθύνες που εξ' αρχής ουδείς είχε τολμήσει. Δικαιούται να κρίνει, μα δεν διάβασε τη δικογραφία;
Δεν ξέρει πως έγιναν τα πράγματα;
Τις ευθύνες να μεγαλώνεις παιδιά τις ξέρω πολύ καλά.
Σε όλα τα επίπεδα.
Και δεν δικαιούται κανείς είτε εισαγγελέας, είτε άλλοι που υπηρετούν, ίσως λέω, διάφορες σκοπιμότητες (βλ. Σκληρού) να με διασύρει.

Εδώ και 4μιση χρόνια προσποιούμαι πως ζω.
Θα ήθελα πολύ να την "κάνω" από δω γιατί με έκπληξή μου - αφελής και καλοπροαίρετη ούσα - είδα, στην προσπάθειά μου να σταθώ στα πόδια μου μετά που έφυγε η κόρη μου, την αντίρρηση στα μάτια των ανθρώπων.
Ένοιωσα πως είναι για κάποιους ο δικός μου πόνος ηδονή γι' αυτούς.
Τέτοιου είδους συναισθήματα δεν ένιωσα ποτέ.
Είναι έξω από το δικό μου κώδικα ζωής.
Και πάγωσα.
Δεν είμαι εγώ για εδώ...

Όμως έχω ένα ακόμα παιδί να μεγαλώσω και δεν δικαιούμαι να κάνω άλλες σκέψεις.
Κοροϊδεύω τον εαυτό μου, πιστεύοντας πως έχουμε έναν άγγελο στον ουρανό να μας προστατεύει.

Ζώντας σε μια απόλυτα διεφθαρμένη κοινωνία, τρέμω για το μέλλον.
Όχι το δικό μου. Αυτών που ακολουθούν.
'Όλα είναι αφημένα, "σχέσεις", "φιλίες", "νόμοι", "κανόνες
συμπεριφοράς και στοιχειώδους σεβασμού" σε όλους τους τομείς.
Ζούγκλα ανθρώπινη, θλιβερή και βαρετή.

Α, ρε Ματινάκι μου, γλυκό μου παιδάκι...
Μήπως είσαι τυχερή εσύ που έφυγες;
Πουλάκι μου...

Χριστίνα Μητρογιάννη

Δεν υπάρχουν σχόλια: